Ξινολάχανο το βορειοευρωπαϊκό
Ξινολάχανο το βορειοευρωπαϊκό στο τραπέζι μας αυτή την εβδομάδα. Εγώ θα συμπλήρωνα και βορειοελλαδίτικο μιας και δεν πρόκειται τίποτα άλλο παρά το γνωστό μας λάχανο τουρσί που τρώγεται πάρα πολύ από Μακεδονία ως Θράκη. Το λάχανο κομματιασμένο μέσα σε μεγάλο πλαστικό μπολ, με μια έντονη, όξινη μυρωδιά και βαριά, πικάντικη γεύση μου είναι κάτι πολύ γνώριμο. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου στη Δράμα μέχρι και σήμερα έχουν πάντα στον πάγκο της κουζίνας ένα τέτοιο μπολ. Είναι ένα από τα κύρια συνοδευτικά τους για κρέας και το σερβίρουν πολύ σε γιορταστικά τραπέζια αλλά και όλο το χειμώνα.
Παραδοσιακά η τεχνική ήταν αρκετά μπελαλίδικη και απαιτούσε χώρο, γι’ αυτό μαζευόντουσαν σε μεγάλο σπίτι, πολλές γυναίκες μαζί και ετοίμαζαν ποσότητα αρκετή ώστε να φτουρήσει όλο το χειμώνα. Τώρα πλέον το αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ σε ότι ποικιλία θέλουμε και κάπως έτσι δοκίμασα και το κόκκινο ξινολάχανο που οφείλω να ομολογήσω μου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον. Πέρα από το ωραίο χρώμα που παίρνει στην επεξεργασία (βαθύ μωβ, που είναι και το αγαπημένο μου) έχει πιο γλυκιά γεύση και είναι για εμένα τουλάχιστον, πιο ευκολοχώνευτο.
Μια πολύ γνωστή χρήση του ξινολάχανου που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αμερικάνικες πολιτείες σε διάφορες παραλλαγές είναι το σάντουιτς Reuben. Πρόκειται για ένα ζεστό σάντουιτς, συνήθως ψητό που περιέχει εκτός από ξινολάχανο, κορν μπιφ, κάποιο λευκό μαλακό τυρί που λιώνει και κάποιο dressing, τύπου Thousand Islands ή ότι άλλο μας αρέσει.
Κρασάτο ξινολάχανο με φασόλια και μπριζόλες στο τηγάνι
Ψητές γλυκοπατάτατες και αυγά με ξινολάχανο και σάλτσα τυριού
Ξινολάχανο σαλάτα με λαχανικά και sauce ταχίνι
Χειμωνιάτικη πατατοσαλάτα με κόκκινο ξινολάχανο